Ze zeiden: “Niveau min-twee. Wacht in de lift.”
Dat was alles.
Tussen ons: mijn ex is nu actief op deze site en laat zich elke avond anoniem volspuiten door mannen uit haar buurt. Ze filmt alles en stuurt het terug. Geen condoom, geen regels.
Geen uitleg, geen instructies. Alleen een adres in mijn inbox. Geen afzender. Maar ik herkende het lettertype. Hetzelfde als bij mijn eerste bezoek, aan de kamer zonder gezichten.
En dus ging ik.
Het gebouw lag midden in de stad. Zakelijk. Koel. Geen club. Geen duistere steeg. Maar een kantoortoren met spiegelglas en geurloze gangen. Alles rook naar printers en handzeep. Niemand keek op toen ik binnenkwam.
De lift wachtte al. Zilvergrijs. Binnenin: geen toetsenbord. Alleen één dun schermpje waarop knipperde: GEEN VERDIEPING GEKOZEN.
Ik stapte in. De deuren sloten. De lift daalde.
Langzaam.
En toen — alsof hij het zelf besliste — knipperde het scherm:
NIVEAU -2 – IN PROCES
Ik voelde de spanning in mijn onderbuik toen ik mijn jas losknoopte. Daaronder niets dan een strak zwart hemdjurkje. Geen slip. Geen beha. Alleen huid, zweet en verwachting.
De deuren opende zich met een zachte zucht.
De ruimte
Geen hal. Geen gang. Alleen een ruimte. Donker. Laag plafond. Aan de muren: staal. Een soort industriële kelder, maar schoon. Kil. Verlicht door één grote lichtcirkel boven een zwart, rubberen platform. Op dat platform: een bank. Laag. Breed. Aan weerszijden haken, banden, klemmen. En een camera aan het plafond.
Daar stond hij. Geheel in het zwart. Mouwloos shirt. Handschoenen. En een masker.
Hij zei niets.
Hij wees naar de bank.
Ik stapte uit de lift. Mijn hartslag was hoog. Mijn keel droog.
Toen ik op de bank zat, draaide hij zich om. Vanachter een zwarte kast haalde hij een stoffen zak. Die hield hij open.
Ik knikte.
En stopte mijn handen erin.
Het voelde als een mouw — zacht aan de binnenkant, leer aan de buitenkant. Hij bond de zak vast om mijn polsen. Ik kon niets meer. Geen vingers. Geen controle.
Hij trok mijn jurk over mijn hoofd. Nu zat ik daar. Naakt. Vast. In een ruimte die stil trilde van controle.
Hij knielde voor me. Tilte mijn benen op de bank. Spreidde ze langzaam, alsof hij wist dat elke centimeter blootstelling mijn schaamte zou vergroten.
En dat deed het.
De eerste aanraking
Zijn vinger gleed tussen mijn lippen. Geen haast. Hij duwde zacht, precies op de plek waar mijn zenuwen het gevoeligst waren. Ik hapte naar adem.
Hij sprak voor het eerst.
“Reactie: optimaal.”
Zijn stem was kalm. Klinisch bijna. Maar de hitte in mijn lichaam loog niet.
Hij boog zich voorover. Zijn tong raakte mijn clit. Even. En verdween.
Ik kreunde zacht. Wilde meer.
Hij draaide zich om, haalde een buisje tevoorschijn. Dikte gel. Koud.
Hij spreidde mijn lippen met zijn vingers en liet de gel langzaam in me druipen. Het tintelde. Eerst zacht. Toen feller. Ik draaide mijn heupen.
Hij fluisterde: “Niet bewegen. Je lichaam moet zichzelf reguleren.”
Ik lachte bijna. Maar deed wat hij vroeg.
Toen hoorde ik de deur.
En nog een stap.
Ik keek op.
Een tweede man. Groter. Breder. In een zwart nethemd. Leren broek.
Hij keek me niet aan.
Hij knikte naar de eerste.
En ging achter me staan.
Gebruikt. Geleid. Verloren.
Mijn enkels werden vastgemaakt met banden. Mijn polsen zaten nog steeds in de mouw. De tweede man legde zijn hand op mijn rug. Duurde even. Toen voelde ik hem.
Zacht. Glijdend. Groter dan verwacht. Hij gleed in me — in één beweging.
Ik gilde.
Maar niemand sprak.
De eerste bleef voor me. Zijn handen hielden mijn knieën gespreid. Zijn blik op mijn gezicht. Zijn stem begeleidde me.
“Je gaat dit onthouden. Elke spier. Elke trilling.”
De man achter me bewoog langzaam. Lang. Diep. Hij gromde niet. Hij praatte niet. Hij gebruikte me.
Mijn hoofd viel achterover.
Mijn tepels waren keihard.
Ik voelde mezelf natter worden. Glibberiger. Vol.
Toen boog de eerste zich weer voorover. Zijn tong vond mijn clit opnieuw. Deze keer bleef hij.
En ik explodeerde.
Mijn hele lichaam trok samen. Mijn stem was rauw. Mijn handen machteloos. Mijn benen trilden.
Maar ze stopten niet.
De tweede bewoog harder.
De eerste tongde me door m’n orgasme heen.
Ik kwam nog een keer.
En verloor even het besef van tijd.
Afsluiting
Toen ik bijkwam, lagen mijn benen nog steeds gespreid. Maar ik voelde zaad over mijn dijen. Mijn buik was nat. Mijn mond droog.
De mannen waren verdwenen.
Een handdoek lag op de bank. En een kaartje:
BEDANKT VOOR UW OVERGAVE. HERINNERINGEN WORDEN NIET VERZONDEN.
Ik kleedde me langzaam aan.
De lift wachtte al.
Toen ik uitstapte op de begane grond, leek niemand iets te merken.
Maar ik voelde het bij elke stap.
Elke druppel.
Elke herinnering die ik nooit zou vergeten.