Cora was 72. Weduwe. Alleenstaand. En altijd nat.
Ze woonde in een oud herenhuis met marmeren vloeren en zware gordijnen. Sinds haar man stierf had ze zichzelf niet herpakt – en ook niet herpakt willen worden. Haar lichaam bleef roepen, elke dag. Niet uit verdriet, maar uit honger.
Deze moeder is 3 kinderen zat. Nu wil ze alleen nog vreemden die haar hard neuken en weer verdwijnen. Alles mag, als je maar niet blijft slapen.
Ze had speelgoed. Trillers. Dubbele dildos. Zelfgemaakte anale kralen. Maar het was nooit genoeg. Ze had mannen nodig. Of nee – lichamen.
Toen haar buurvrouw vroeg of de 25-jarige tuinman Julian een week bij haar mocht logeren tijdens renovaties, glimlachte Cora.
"Laat hem maar komen. Ik zorg wel voor hem."
Julian had niets door. Hij was beleefd, vriendelijk, noemde haar “mevrouw”. Dat maakte haar alleen maar natter.
’s Avonds liep ze langs de logeerkamer – naakt onder haar zijden kimono. Ze hoorde zijn diepe ademhaling. Ze tikte op de deur.
“Julian? Kun je me even helpen met de badkamerdeur? Die klemt.”
Hij deed open. Ze stond daar, haar borst half zichtbaar, haar ogen indringend.
Toen hij over haar schouder bukte om naar het slot te kijken, legde zij haar hand op zijn kont.
Hij keek op. Verbaasd.
“Ik bijt niet,” zei ze. “Tenzij je dat wilt.”
Hij was jong. Sterk. Maar geen domme jongen. Hij pakte haar hand. Liet haar voelen dat hij hard was. En zij – zij liet hem alles doen.
Op haar keukentafel. Met haar benen wijd. Ze schreeuwde. Geen zachte kreun. Nee – een oerschreeuw.
Hij vingerde haar anaal terwijl hij haar nam van voren. Ze spoot. Echt. Tot het tafelblad nat was.
“Ik heb gewacht op dit lichaam,” hijgde hij. “Zo geil. Zo hongerig.”
Ze greep zijn haar. Trok hem tegen haar dij.
“Je blijft deze week van mij.”
Elke dag begon hetzelfde: zij, naakt, op haar buik in bed, haar kont omhoog. Hij wist wat hij moest doen. Geen ontbijt, geen koffie, geen praatjes. Alleen neuken.
Ze hield ervan als hij haar keel dichtkneep. Als hij haar klemzette tegen het raam. Als hij haar spankte tot haar billen rood gloeiden.
“Ik ben oud,” fluisterde ze. “Maar mijn kut denkt dat ik 19 ben.”
Op dag vier kwam Julians vriend Jasper langs.
Cora deed zelf open, haar borsten onder een nat hemd zichtbaar.
“Kom maar binnen,” zei ze. “Julian zit al in me. Maar er is altijd plaats voor meer.”
Ze keek Julian aan. “Je deelt me toch wel, schat?”
Hij knikte. Met stijve pik.
Vanaf dat moment had ze geen rust meer. Ze werd genomen in haar achtertuin, op haar balkon, over haar wasmachine.
Ze hield wedstrijden: wie maakte haar het vaakst klaar in een uur. Ze verloor expres. Ze wilde verliezen.
De mannen kwamen klaar op haar gezicht, haar voeten, haar grijze haar. Ze likte het op. Slokte het door.
“Ik ben een slet,” fluisterde ze. “Maar alleen als ik thuis ben. Alleen als jullie me vullen.”
Ze werd wakker, armen vastgebonden aan haar bed. Julian en Jasper boven haar.
“Vandaag gebruiken we je tot je flauwvalt.”
En dat deden ze.