Nina was altijd nieuwsgierig geweest naar de grenzen van haar genot. Ze had veel geprobeerd: toys, bondage, anale training, dominantie. Maar één ding had ze nooit meegemaakt – squirten. Vriendinnen spraken erover alsof het magie was. Films lieten het eruitzien als een fontein van puur plezier.
Op een avond, na een paar glazen wijn, tikte ze op Google: "how to squirt". Wat ze vond, maakte haar nat. Maar geen tutorial kon haar echt voorbereiden op wat haar die nacht te wachten stond.
Ze doet alsof ze je vertrouwt. Maar eigenlijk wil ze gewoon dat je haar vingert terwijl ze je aankijkt als ‘braaf meisje’. Zo is m’n stiefsis op deze site.
Ze besloot een escort te boeken – niet voor seks, maar voor begeleiding. Zijn naam was Mikael. Gespecialiseerd in vrouwelijke ejaculatie. Zijn profiel sprak van respect, ervaring en totale overgave.
Toen hij arriveerde, droeg hij zwart leer, met latex handschoenen aan zijn riem. Hij keek haar aan alsof hij haar al had doorgrond.
"Ik ben hier om je open te breken," zei hij. "Figuurlijk. En lichamelijk."
Mikael masseerde haar eerst, niet seksueel, maar met drukpunten. Haar zenuwen leken op te lichten onder zijn vingers. Toen hij haar liet liggen op een matras met handdoeken, wist ze: dit wordt echt.
Hij trok latexhandschoenen aan, smeerde een dikke laag glijmiddel op zijn vingers en begon haar g-plek te stimuleren. Ritmisch. Met kracht. Zonder haast. Hij sprak intussen:
“Laat los. Je hoeft niets te doen. Je hoeft alleen maar te verdrinken.”
Ze voelde het. Een opbouw. Een spanning die geen orgasme was, maar... iets anders.
Haar lichaam trilde. Haar benen spanden zich. Ze gilde, en net op het moment dat ze dacht dat ze zou breken – spoot het. Warm. Oncontroleerbaar. Een fontein uit haar centrum. Ze beefde.
"Dat was één," fluisterde Mikael. “We gaan door tot je niet meer weet hoe je heet.”
En dat deed hij.
Wat volgde was een marathon. Sessie na sessie, zonder pauze. Nina verloor de tel. Ze plaste niet – ze overstroomde. De matras werd doorweekt. Mikael werkte haar g-plek alsof het een instrument was. Hij gebruikte beide handen, soms met de palm omhoog, soms met vuistdruk.
Ze begon te huilen van uitputting. Hij kneep in haar tepels, drukte op haar buik, bleef ritmisch duwen tot haar lichaam bleef spuiten bij het minste contact.
“Je lichaam is water. En ik ben de storm.”
Na vijf uur lag ze roerloos. Gespreid. Niks meer over. Ze hoorde hem praten, maar haar brein was ver weg.
Toen hij haar voor de laatste keer raakte – zachtjes – kwam het vanzelf. Een laatste krachtige straal. Haar lichaam kromde. Ze schreeuwde niet. Ze zuchtte. Lang. Diep. Alsof haar ziel even meebewoog.
Ze werd wakker op een nieuwe matras. Mikael had haar gewassen, verzorgd, toegedekt. Naast haar lag een briefje:
"Je hebt jezelf opengelegd. Niet alleen je lichaam. Maar je hele zijn. Jij bent water. En nu weet je dat je nooit meer hoeft in te houden."