Sophie en Milan boekten een weekje weg naar een afgelegen naturistenstrand in Zuid-Frankrijk. Ze hielden van spanning, van avontuur, en vooral van seks in de open lucht. Maar wat Milan haar die eerste avond vroeg, veranderde alles.
“Ik wil dat je daar de slet wordt die je in je hoofd altijd al was. Voor anderen. Niet alleen voor mij.”
Even serieus: als je houdt van jonge meiden die op zoek zijn naar sugar daddies… check dan deze site. Sommigen zijn pas net 21 en willen maar één ding: ervaren mannen.
Ze voelde zich betrapt. En opgewonden.
“Ik wil het. Maar dan echt. Geen spelletje. Geen rem.”
De volgende ochtend droeg ze enkel een doorschijnend sarong. Geen slip. Geen top. Alleen een zonnehoed. Ze wandelde over het strand alsof ze verdwaald was, maar iedereen zag het: haar tepels hard, haar dijen nat.
Ze strekte zich uit op het zand. Milan kwam erbij. Maar niet om te praten. Hij ging tussen haar benen liggen. Openlijk. En begon haar te likken.
Ze keek om zich heen. Drie mensen keken toe. Eén man begon zich af te trekken. Sophie kreunde, hard. Ze kwam. Spoot. En lachte.
’s Middags kwam een Frans koppel naar hen toe.
“Zij is mooi,” zei de vrouw. “Wil ze… delen?”
Milan keek Sophie aan. “Jij beslist.”
Ze knikte. “Ja.”
Wat volgde was een golf van lichamen. Eerst het Franse stel. Daarna een Duits koppel. Dan een groep van drie surfers. Ze wisselden geen woorden. Alleen lichamen. Alleen natte monden, vingers vol zand, stijve pikken en open monden.
Ze werd gevuld, geslagen door golven én lichamen. Iemand nam haar anaal terwijl ze een andere man pijpte. De zee spoelde over hen heen.
Die avond bouwden ze een vuur. Sophie zat op een handdoek, naakt, haar benen wijd. Ze werd gevoerd met wijn. Haar lichaam was glanzend van olie.
“Wie wil nog?” vroeg Milan.
Handen gingen omhoog. Acht mannelijke vrijwilligers.
Ze werd genomen op haar rug, op haar knieën, van voren, van achteren. Haar borsten werden geknepen, haar mond gevuld. Ze schreeuwde: “Ik ben jullie strandhoer!”
Applaus.
Ze werd overgoten met zaad. Haar buik, haar gezicht, haar borsten. De branding spoelde het af, maar niet haar schaamte – want die had ze allang achtergelaten.
De volgende ochtend lag ze op het warme zand. Milan fluisterde in haar oor:
“Wat ben je?”
Ze antwoordde zonder schaamte: “Ik ben jullie. Ik ben de slet van de zee.”