Mike is 35, werkt als nachtportier in een obscuur hotel aan de rand van de stad en leeft voor één ding: seks. Geen standaard vrijdagavondmissionaris, geen Netflix-en-chill. Nee, Mike speelt liever verstoppertje in parenclubs, doet blinddates met mensen die alleen hun fetisj als naam geven en test seksspeeltjes die zelfs de verpakking niet durven beschrijven.
Zijn bijnaam in zijn vriendengroep? Seksenfun. Niemand weet wie het bedacht heeft, maar iedereen weet waarom.
Je hebt het verhaal nog niet uit, maar ik moet dit kwijt: op deze site zoeken vrouwen echt naar one night stands. Geen fakes, geen tijdverspillers. Gewoon seks.
Op een regenachtige woensdagavond stond Mike voor de deur van een onbekend appartement. Uitgenodigd via een seksforum door ‘MadameXx’, beloofde de avond een demo van ‘experimentele speeltjes’.
Binnen was het warm, rozig van kaarsen en rode wijn. Vier vrouwen, allemaal ouder dan hij, zaten in lingerie op dikke kussens. Midden in de kamer: een kist met speeltjes.
“Welkom bij de testronde,” zei één van hen met een zweep in haar hand. Mike lachte nerveus. Tien minuten later lag hij vastgebonden op een leren bank met een vibrator op zijn borst, een vrouw op zijn gezicht en een andere die zijn tepels likte.
De climax kwam niet van hem – het was de hele kamer die ontplofte in kreten en gelach toen het speeltje onder zijn ballen begon te zoemen. “Dit is nog maar stand 2,” fluisterde de vrouw op hem. Stand 4 maakte hem gek. Stand 6 bracht hem tot tranen.
Een week later was Mike in een openbare sauna. Hij zat in het stoombad, zwetend, ogen gesloten, toen hij een stem hoorde: “Ben jij Seksenfun?”
Hij keek op. Voor hem stond een grote, spierwitte vrouw met twee lange vlechten en een blik die door bot kon snijden. “Ik ben IJsbeer. Jij gaat me verwarmen.”
Ze nam hem mee naar een privéruimte. Daar, op een houten bank, liet ze hem zitten, zijn benen wijd. Ze klom op zijn schoot, haar lichaam dampend. Geen voorspel. Geen pauze. Ze duwde zich op hem, haar handen aan zijn schouders geklemd, haar adem heet in zijn oor.
Ze noemde hem ‘kleine wolf’ en bewoog alsof ze op een bergtop stond, schreeuwend naar de maan. De houten bank kraakte onder hen. De stoom dreef als mist tussen hun lichamen.
Toen ze klaar was, pakte ze zijn kin, likte het zweet van zijn wang en zei: “Misschien ben ik zo’n rare ijsbeer niet.”
In de lente werd Mike uitgenodigd voor een ‘vertraagde picknick’. Dat betekende: eten, wijn en bondage. In een park.
Rond een oude boom zaten vier mensen. Touwen lagen klaar, net als een leren masker en een opblaasbare gagball. Mike stripte tot zijn boxer en liet zich binden aan de stam. Eén vrouw streelde hem met grassprieten, een ander gaf hem druiven in zijn mond.
Plots voelde hij een tong op zijn buik. De derde vrouw had zich uitgekleed en gleed langzaam op haar knieën naar zijn kruis. Ze nam hem in haar mond, langzaam, sensueel. Touw om zijn borst, takken in zijn rug, tong op zijn eikel.
Hij kwam met open ogen, kijkend naar de blauwe lucht tussen de takken.
Op een zomerse ochtend ontving Mike een appje van een vrouw die zich ‘Kettingkast’ noemde. “Neem je helm mee. En geen ondergoed.” Ze ontmoetten elkaar bij een tandemfiets midden in het park.
Ze fietsten een uur, zij voorop. Halverwege stopte ze in een veldje met hoog gras. “Uitkleden, en dan achter me komen.” Ze bukte voorover op het zadel, rok omhoog. Mike liet zijn broek vallen en gleed in haar van achteren, het frame krakend onder hun gewicht.
Met elke stoot bewoog de fiets mee. Ze kreunde, zijn handen aan haar heupen. Vogels vlogen verschrikt op. “Trap nog maar eens door,” hijgde ze.
Op weg naar een seksfeest in een luxe flat stond Mike in de lift met een vrouw in een trenchcoat. Ze keek hem aan, drukte op de noodknop en zei: “We nemen de tijd.”
Ze liet haar jas vallen. Naakt, op hakken. Ze knielde, trok zijn rits open, nam hem diep. De lift stond stil tussen de verdiepingen. Ze draaide zich om, leunde met haar handen tegen de spiegelwand. Mike pakte haar bij haar heupen, ging achter haar staan en dreef zich in haar terwijl de liftlamp flakkerde.
Op verdieping 9 kwam hij klaar. Ze drukte op de knop. “We zijn er,” zei ze alsof niets was gebeurd.
Mike werd gevraagd voor een ‘rijdende speeltuin’. Een omgebouwde bus met matrassen, spiegels en gordijnen. Aan boord: vier stellen, een DJ en een minibar.
Tijdens een bochtige rit over industrieterrein zat Mike achterin met een vrouw in netkousen en een leren harnas. Ze gleden op elkaar, met één hand om een stang en één hand aan elkaars huid. Elke hobbel, elk remmoment maakte het spannender.
Zij kreunde, haar nagels in zijn rug. Hij kreunde terug, zijn mond op haar borst. De bus toeterde toen iemand klaar kwam. Niemand wist wie het was.
In een villa buiten de stad lag Mike in een bubbelbad, omringd door drie vrouwen en schuim. Eén zat op zijn schoot, een ander op zijn gezicht, de derde voerde hem aardbeien.
De jetstralen zorgden voor extra trillingen. De vrouw op zijn gezicht draaide langzaam met haar heupen, zijn tong leidend. De vrouw op zijn schoot gleed op en neer, haar borsten glinsterend van water.
Hij verloor het gevoel voor tijd. Alleen de warmte, het water, het lijf boven hem, en de echo van haar orgasmekreet in het betegelde plafond.
Op zijn werk, tijdens een nachtshift in het hotel, ontving Mike een mysterieuze gast: een vrouw in een trenchcoat en zonnebril, midden in de nacht. Ze vroeg geen kamer, alleen toegang tot de spiegelkamer – een suite die zelden werd geboekt.
Binnen stond een rond bed, spiegels aan elke wand, zacht rood licht. Ze kleedde zich uit, ging op het bed liggen en wenkte hem. Hij kon zichzelf in viervoud zien terwijl hij haar naam fluisterde in haar oor, zijn vingers haar binnenste verkenden, haar benen wijd hielden.
Elke hoek van de kamer toonde zijn bewegingen – haar lichaam onder hem, haar mond op zijn hals, haar kreunen tegen het glas.
Op een doordeweekse avond liep Mike zijn vaste bar binnen. De barkeepster, Elza, knipoogde. Ze had altijd een ondeugende blik en strakke blouse. Toen het drukte afnam, wenkte ze hem: “Magazijn. Nu.”
Tussen dozen bier en flessen wodka liet ze haar broek zakken en draaide zich om tegen de rekken. “Ik wil voelen dat ik besta.”
Mike greep haar bij de heupen en duwde haar tegen de muur. Zijn broek nog op half zeven, zijn adem zwaar. De flessen rinkelden, de muur bonkte ritmisch. Elza’s kreunen weerklonken tussen het karton. Ze draaide haar hoofd en fluisterde: “Harder. Tot ik geen stem meer heb.”
Na afloop likte ze bier van zijn vingers en zei: “Volgende keer boven op de bar.”
Op een zondagavond kreeg Mike een bericht van twee vrouwen die hij eerder op een tantra-avond had ontmoet. Ze wilden iets 'sneller' deze keer. “Trappenhuis, flat 12, kwartier over negen.”
Hij stond daar, iets te vroeg. De deur ging open. Eén trok hem direct naar binnen, de ander begon zijn shirt los te knopen.
De eerste ging op de trap liggen, haar benen gespreid, haar ogen strak op hem gericht. De tweede knielde naast hem en begon hem te pijpen terwijl hij de ander penetreerde. De echo in het betonnen trappenhuis versterkte elke hijg, elk kreetje, elk klappend geluid van huid op huid.
Toen hij klaarkwam, deden ze zijn broek dicht en fluisterden: “Tot woensdag.”
Tijdens een zomerfestival liep Mike in het donker richting een afgelegen wc-blok. Achter hem gleed een hand onder zijn shirt. Een vrouw met glittermake-up en niets onder haar open vest duwde hem zacht tegen de houten wand.
“Geen woorden,” fluisterde ze. Ze ging door haar knieën, haar tong warm, haar adem snel. Daarna nam ze zijn hand, trok hem mee achter het hek naar een picknicktafel en ging liggen.
Haar rok omhoog, haar benen over zijn schouders. De muziek dreunde op afstand, maar hun ritme oversteeg de beat. Gras kriebelde hun huid. Haar nagels trokken sporen over zijn rug.
Ze kwamen tegelijk. Daarna verdween ze in de menigte, zonder haar naam te zeggen.
Na een late nachtdienst besloot Mike naar een bekende afterparty te gaan – deze keer in een privé-sauna met acht genodigden. Hij arriveerde in handdoek, liep direct de hitte in.
Daar trof hij een vrouw met een piercing in haar tepel, liggend op een houten bank. “Ik heb het heet, help me afkoelen.”
Mike knielde, likte zweetdruppels van haar buik, gleed met zijn hand tussen haar dijen. Ze kronkelde, haar handen in zijn haar. Hij nam haar daar, langzaam, gretig, zijn huid tegen de hare, dampend van verlangen.
Na afloop lagen ze zwijgend naast elkaar op de warme tegels, hun lichamen glinsterend in het zachte licht. Geen woorden, alleen ademhaling.
Op een zondagmiddag zat Mike op zijn balkon, sigaret in de mond, naakt. Zijn telefoon trilde.
Bericht: “Wil je met een banaan tussen je billen op mijn dakterras verschijnen?”
Mike grijnsde. “Misschien nog zo’n rare ijsbeer niet…”